Ik ben een schrijver en dat zul je inmiddels al gemerkt hebben, toch doe ik ook andere dingen. Ik vind het fijn om mijn hoofd leeg te maken. Dit doe ik door te gaan wandelen, door te schrijven, zoals ik in mijn vorige blog al deelde, maar ook door te praten.
Door te praten over mijn pestverleden kan ik mijn hoofd ook leeg maken.
In deze blog vertel ik meer over het leegmaken van mijn hoofd.
Er niet bij horen
Als kind wilde ik er graag bij horen. Dat ik vanaf mijn 7e (groep 4) op de basisschool tot eind 6 VWO gepest ben heeft daar niet echt aan bijgedragen.
Ik ging me steeds meer aanpassen aan de ander om er maar bij te horen. Iets wat keer op keer mislukte.
Wat heb ik vaak huilende op mijn kamer gezeten, omdat ik werd buitengesloten en uitgescholden. Ik durfde soms niet eens meer naar buiten. Bang wat anderen van me zouden vinden. Ik ging liever muziek luisteren en me daar in onderdompelen, dan dat ik buiten aan het spelen was.
Achteraf gezien denk ik, dat ik als basisschool leerling, al depressieve gevoelens heb gehad, al uitte ik ze niet. Wellicht omdat ik diep van binnen wist ik dat er een nieuwe tijd aan ging breken en ik er wel bij ging horen.
Helaas pindakaas
Dat het tot mijn 26e zou duren voordat ik ECHT het gevoel had dat ik er bij hoorde had ik niet verwacht. Toch is het zo.
Jarenlang ben ik blijven worstelen met alles wat ik als kind, puber en jong volwassene had meegemaakt.
Helaas pindakaas dus, na het voortgezet onderwijs was de onderdrukking nog niet ten einde.
Toch liet ik me ook in die tijd niet kisten. Ik zocht manieren om mijn hoofd leeg te kunnen maken. Dit deed ik dus door te schrijven, maar ook door te gaan hardlopen, zwemmen en fietsen.
Ja, door mijn vriend (inmiddels mijn man) werd ik besmet met het triatlon virus.
Tot aan 2015 was dit mijn manier om mijn hoofd leeg te maken.
Helaas kwam er door mijn hypofyse tumor een einde aan die mooie tijd en kon ik vanaf dat moment alleen nog maar zwemmen. Wat de hypofyse tumor voor mij heeft betekend vertel ik in een andere blog.
Wandelen it is
Ik merkte langzaam maar zeker dat ik het buiten zijn miste. In de winter kun je tenslotte niet in een buitenzwembad zwemmen.
In 2017 besloot ik naast het zwemmen af en toe te gaan wandelen.
Sinds 2021 wandel ik bijna elke dag een half uur tot een uur. Het is zo fijn om mijn hoofd leeg te maken tijdens het wandelen.
In mei van dit jaar heb ik meegewerkt aan een documentaire over pesten. Hierbij ben ik geïnterviewd door iemand, o.a. op de plek waar ik graag wandel, de Wilmersberg.
Ik ben heel erg trots op dit interview en wil dit graag met je delen.
Tevens zal ik er nog een andere blog aan wijden.
Laat je een reactie achter wat je ervan vindt? In verband met privacy redenen kan ik helaas niet de hele documentaire delen. Ik kan je wel zeggen dat deze heel indrukwekkend is geworden.
En… gun jezelf ook de momenten om je hoofd leeg te maken. Of het nu door wandelen, zingen, fietsen, schrijven of iets anders is. Gun het jezelf.