Selecteer een pagina

In mijn vorige blog heb je kunnen lezen dat ik excuses heb gehad van één van mijn pestkoppen op de basisschool, namelijk Miranda.
In deze blog vertel ik over het LEF wat één van mijn pestkoppen had, in dit geval ook Miranda en hoe onze verstandhouding nu is.

Bericht op Stichting Pesten
Miranda en ik hebben elkaar na 2002 weinig gezien en gesproken. Dat kwam, mede, doordat ik in 2016 verhuist ben naar Oldenzaal en daar een nieuw leven heb opgebouwd.

Op 3 juni 2017 heb ik een bericht geplaatst in de Facebook groep van Stichting Pesten. Op dat moment was ik er aan toe om mijn verhaal te delen. Miranda was een van de mensen die op dit bericht gereageerd hebben. Eén van haar reacties die mij goed heeft gedaan destijds is: “Als één van die pestkoppen weet ik niet goed wat ik moet zeggen.” Gelukkig had ze mij in 2000 al excuses aangeboden voor het feit dat ze me gepest heeft.

Nieuw leven opgebouwd gepest als kind

Spijtgevoel blijft altijd aan je knagen
In 2017 heeft ze mij ook aangegeven wat ze in het dagelijks leven doet. Haar reactie was: “ In mijn huidige rol als leerkracht probeer ik mijn misstappen te gebruiken als voorbeeld. Ik probeer hiermee de leerlingen duidelijk te maken dat je het nooit meer goed kunt maken en dat het spijtgevoel altijd aan je blijft knagen.”

Wat deden ook deze woorden mij goed. Mijn reactie aan haar was dat je als kind soms dingen doet waar je later spijt van krijgt. Dat heeft iedereen.

Pesten is geen spelletje
Ik merk dat, nu Miranda mij heeft verteld dat ze leerkracht op een basisschool is, het mij rust geeft. Ze zet zich in om het pesten de kop in te drukken en daar ben ik haar heel dankbaar voor.
Pesten is geen spelletje, het maakt juist levens kapot. Kinderen denken er niet bij na wat ze een ander aan doen.

Het pesten heeft veel kapot gemaakt bij mij en dat weet Miranda ook. Het verleden kan ik niet meer terugdraaien. Wat gebeurd is, is gebeurd. Gelukkig heb ik de door de AFT sessies geleerd dat ik NIET in het verleden moet blijven hangen. Ik kijk nu met een positieve blik naar de toekomst en leef met volle teugen.

Ik ben blij dat zij als één van mijn pestkoppen het lef had om toe te geven dat ze me heeft gepest.

Nieuw leven opgebouwd gepest als kind

Tijdens één van de AFT sessies had ik mezelf tot doel gesteld om een brief te schrijven aan mijn pesters. Ik heb toen een brief aan Miranda geschreven. Wat heeft zij die brief positief opgevat.
Ze stuurde mij diezelfde dag nog een reactie. “De brief drukt mij weer even met beide benen op de grond.” Die reactie van Miranda was voor mij herkenbaar. Door het schrijven van de brief kwam ik ook met beide benen op de grond te staan. Lange tijd had ik mijn pestverleden weggestopt en door de AFT sessie was alles naar boven gehaald.

“Ik heb jou gezegd dat als ik ooit iets voor jou kan doen dat je het mij moet laten weten,” gaf Miranda mij naar aanleiding van de brief nog mee.


De verwerking is in gang gezet
Ik heb haar inmiddels meermaals om hulp en advies gevraagd. Ik merk dat het stellen van vragen aan haar mij inzicht geeft in mijn pestverleden, zodat ik het makkelijker een plek kan geven.
De verwerking van mijn pestverleden is nu echt begonnen. De emotionele lading is er door de AFT sessies afgehaald en ik wil verder met mijn leven.

Ik ben nu klaar om het af te sluiten. Het is mooi geweest. IK ga me nu inzetten voor anderen die gepest zijn, vandaar dat ik ook blogs schrijf over het pesten.

Voor mij is het begrijpelijk dat het nu moeilijk lijkt om je voor te stellen dat jij in de toekomst een goede verstandhouding met één van je pesters zult hebben.
Ik heb dat ook lange tijd als onmogelijk ervaren. Inmiddels weet ik dus beter.

En.. wat ben ik blij dat ik om hulp kan vragen bij Miranda. Ik zie haar niet meer als een pestkop.
Eén ding wil ik je nog meegeven: “Je mag je pester vergeven, maar je hoeft nooit te vergeten wat degene jou heeft aangedaan!”

Hieronder deel ik een opname van het nummer LEF van Karin Bloemen dat ik heb gezongen tijdens de Singing Night in november 2022. Het is niet helemaal zuiver, maar ik had wel het LEF om er toch te gaan staan.