In mijn vorige blog had ik het over hoe fijn het is om mijn hoofd leeg te maken. Je hoofd kan door alles wat je meemaakt heel vol raken.
De dingen die je meemaakt in je leven kunnen je maken tot wie je bent. Toch heb je een keuze om er verandering in te brengen als je voelt dat het niet bij jou past en je alleen maar tegenhoudt om de dingen te doen die jij leuk vindt en die je ECHT wilt doen.
Ik durf nu te zeggen: “Ik ben veranderd!”
Zoals je op bovenstaande foto kunt zien ben ik veranderd. Inmiddels draag ik een bril (links) en het deert me niet wat een ander er van vindt.
In mijn veilige cocon
Jaren achtereen dacht ik dat het normaal was om mijn gevoelens en emoties bij me te houden en om te doen wat anderen tegen mij zeiden. Ik wilde in mijn veilige cocon blijven, binnen mijn comfortzone, want stel wat er gebeurde als ik eruit zou stappen? Wat zou een ander daar wel niet van denken.
Elke dag weer was ik bezig wat een ander van mij vond of dacht. Ik liet me leiden door een ander, ook al werd me door hulpverleners gezegd dat ik mijn eigen identiteit mocht ontdekken.
Voor mij voelde dat niet veilig dus ik deed het niet.
Ik bleef liever een rups, dan dat ik me voor zou doen als een vlinder.
De vlinder
Toch ben ik veranderd, veranderd in een vlinder die haar vleugels uitslaat en die wil vliegen naar de blauwe lucht.
Ik heb geleerd om mijn verleden een plek te geven en om te doorvoelen wat mij is aangedaan.
Was het makkelijk? Nee.. zeer zeker niet, maar het is het allemaal waard.
Ik voel me nu een vlinder die vliegt, hoog boven alles uit. Ik kan vanuit een helicopterview mijn leven zien, maar ook een plekje opzoeken om uit te rusten.
Die rust in mij is zo belangrijk. Rust in mijn hoofd, maar ook in de rest van mijn lichaam.
De rust om uit te vogelen wie ik ECHT ben en wat ik nu wil.
De verandering
En ja… bij het uitzoeken wie ik ECHT ben en wat ik nu wil hoort ook keuzes maken. Keuzes die ik met pijn in mijn hart heb gemaakt, maar die me ook bevrijding geven.
Zoals je weet heb ik een aantal jaar vrouwen gecoacht die gepest zijn. Dit heb ik met liefde gedaan. Toch merkte ik dat er iets niet klopte, maar daar kon ik de vinger nog niet opleggen.
Op 21 juni 2022 viel het kwartje tijdens de afsluitende sessie van Ondernemen vanuit je Zielsmissie. Tijdens de livedag deden we onder andere een opstelling. Op papiertjes diende ik allerlei dingen te schrijven.
In eerste instantie legde ik neer hoe het nu was, dus vanuit mijn hoofd.
Daarna was het de bedoeling alle papiertjes op de kop te leggen en vanuit gevoel alles neer te leggen. Een verschil van dag en nacht.
De derde opdracht ging nog dieper. Voelen: “Wat wil ik ECHT.”
Alle briefjes waarop een blokkade stond mocht ik doorscheuren. Intuïtief heb ik toen ook het briefje met “Mijn bedrijf” erop verscheurd.
Ik realiseerde het me eerst niet. De coaches die de groep leidden ook niet.
Toch voelde ik me opgelucht en bevrijdt. Bevrijdt van de last om dingen te MOETEN.
Wie schrijft, die blijft
Stop ik helemaal met alles wat ik doe? NEE… ik ga voelen wat nog bij mij past en wat niet.
Het schrijven blijf ik zeker doen. Dat past bij mij.
Schrijven in de vorm van blogs, maar ook door middel van schrijfsessies. Om andere vrouwen te laten ervaren hoe bevrijdend het schrijven kan zijn. Voor mij heeft het in ieder geval geholpen om mijn emoties te rangschikken en ze toe te vertrouwen aan het papier.
Van één van de begeleidend coaches kreeg ik nog een mooie quote mee.
“Feel the fear, but do it anyway!”
Ja, ik voelde veel angst, maar ik ben trots op de keuzes die ik heb gemaakt.
Er heeft zo’n grote verandering in mij plaatsgevonden.
Ik voel me lichter en vrolijker.
Het voelt alsof ik de hele wereld aan kan. Ik durf nu ECHT voor mezelf te kiezen en heb nog een aantal dingen vaarwel gezegd waarvan ik voel dat ze niet meer bij mij passen.
