Hoe sta jij tegenover het samenwerken met anderen? Ondanks het feit dat veel mensen zeggen dat het samenwerken reuze handig en fijn is, heb ik het lange tijd niet zo ervaren.
Door het pesten ben ik heel erg onzeker geworden over mezelf en heeft mijn zelfvertrouwen een deuk op gelopen. Iets wat velen van jullie wellicht herkennen.
Een project maken aan het begin van het schooljaar
Na de zomervakantie weer naar school. Een nieuwe klas, nieuwe docenten, dus veel nieuwe gezichten. Toen ik op het voortgezet onderwijs zat, was het een gewoonte om bij aardrijkskunde of levensbeschouwing in groepjes een project te doen. Bij aardrijkskunde ging het vaak om een collage rond een bepaald thema wat je voor de klas mocht presenteren en bij levensbeschouwing werd eer een thema opgegeven waar je samen een verslag over moest schrijven.
En ja, je raad het al, de docent heeft al groepen gemaakt. Wat ben ik vaak verdrietig geweest als ik de namen van mijn groepsgenoten zag. 9 van de 10 keer zat een van de pestkoppen van het vorige schooljaar er bij in. Ik heb vaak gedacht: “Hoe maak ik de docent nu duidelijk dat dit voor mij niet gaat werken?” Eén keer heb ik het bespreekbaar gemaakt tijdens de les levensbeschouwing en is de docent met mijn leerlingbegeleider gaan praten, aangezien hij mij al een jaar kende en mijn mentor mij nog niet kende. Dit heeft me heel erg goed gedaan.
De jaren daarvoor had ik mijn mond gehouden en gewoon meegewerkt aan de projecten en verslagen. Nu was ik eindelijk voor mijzelf opgekomen.
Ik realiseerde me: “Soms moet je iets doen wat het beste is voor JOU. Niet wat het beste is voor IEDEREEN!”
Ik ben uiteindelijk in een andere groep geplaatst waar de samenwerking heel goed verliep
“Soms moet je gewoon voor je eigen geluk kiezen”
Boekverslag
In de loop van het schooljaar wordt er ook van je verwacht dat je met anderen gaat samenwerken. Zou heb ik bij Engels de opdracht gekregen om een boekverslag te maken over twee boeken die bij een bepaald thema hoorden. Aangezien we in tweetallen moesten werken en ik gepest werd, wou niemand met mij samenwerken. Ik werd toen gekoppeld aan een jongen die voor het thema WAR had gekozen. Ik met mijn slechte leesvaardigheid mocht twee boeken over de oorlog gaan lezen. Wat een crime. Ik vertrouwde de jongen niet. Hij wilde nooit overleggen. Dit heb ik ook bespreekbaar gemaakt, maar de docent zei dat het wel los zou lopen. Aan het eind van de rit bleek dat hij zelf twee verslagen had gemaakt en ik ook. We hebben de verslagen samengevoegd en ingeleverd.
De docent had mijn woorden nog in zijn achterhoofd zitten en heeft toen besloten onze verslagen separaat een cijfer te geven. De jongen had een 5 en ik een 8. Hij bood later zijn excuses aan dat hij niet naar mij geluisterd had.
Sportweek onderbouw
Elke jaar werd er bij ons op school aan het eind van het schooljaar een sportweek gehouden.
We moesten allemaal vier onderdelen kiezen. Door een blessure kon ik niet overal aan mee doen en hoefde ik maar twee onderdelen te doen. Dit zorgde natuurlijk voor spanning in de klas, maar goed. Ik heb toen voor hockey gekozen, waarbij ik keeper was. Het was een aantal meiden in mijn klas opgevallen tijdens de gymles, dat ik met voetbal en hockey vaak wilde keepen.
De regel bij ons op school was dat elke klas per team maar drie speelsters van een vereniging mocht inzetten. Ik had vijf hockeysters in mijn klas toen ik in 3 VWO zat. Ik werd toen door drie meiden gevraagd of ik in hun team mee wilde doen als keeper. Volgens hun kon ik dat goed. Ik durfde eigenlijk niet, maar heb het wel gedaan. Hierdoor heb ik weer geleerd om mensen te vertrouwen. Niet iedereen is hetzelfde. Er zitten ook mooie mensen tussen die jou juist willen helpen om je naar een hoger niveau te tillen. Een niveau waarop jij ook kunt stralen!
“Er zitten ook mooie mensen tussen die jou juist willen helpen om je naar een hoger niveau te tillen.
Een niveau waarop jij ook kunt stralen!”
Jij hebt een keuze
Zomaar drie voorbeelden uit mijn leven waarin de samenwerking stroef of juist goed verliep.
Wat ik heb gekeerd is om met de docent in gesprek te gaan als de docent de groepen heeft samengesteld. Bij ons op school was niet iedereen die mij les gaf op de hoogte van het feit dat ik heel erg gepest werd. Praten helpt in zo’n geval om duidelijk te maken dat sommige groepen waarin je wordt geplaatst niet gaan werken, omdat je weet dat mensen je uit geen buiten (ervaring uit het verleden). Gelukkig heb ik in sommige gevallen medewerking gehad van de docent waardoor ik in een andere groep geplaatst ben.
In de gevallen waarin ik in de groep moest blijven, kreeg ik de boodschap mee om me niks van de pestkop aan te trekken en me te richten tot de andere leden van de groep. We werden veelal in groepen van vier verdeeld, vandaar die tip.
En als je zelf mag kiezen met wie je samenwerkt in een groep beslis jij met wie je wilt samenwerken.
Jij hebt dan de keuze om een juiste groep om je heen te vormen.
Kies niet altijd voor de veilige weg, maar probeer ook eens nieuwe dingen uit en leer je klasgenoten beter kennen. Wat mij heeft geholpen is om er af en toe voor te kiezen om juist met een groep jongens samen te werken of om samen te gaan werken met een groepje meiden wat altijd samenwerkt en waar ik me niet bij durfde te voegen. Het waren meiden uit mijn klas die zich afzijdig hielden en die me nooit gepest hadden.
Samenwerken is en blijft lastig. Niet elke groep waarmee je samenwerkt is perfect.
Loop je tegen problemen aan, maak het dan bespreekbaar, zowel op school, als tijdens het sporten, op je werk of thuis.
Jij hebt een keuze, maak die ook!!
Hoe kijk jij na deze blog tegen het samenwerken met anderen aan? Zie je er nog steeds zo tegenop of durf jij in het diepe te springen??
